Şeker pancarının Cercospora’dan sonra ikincil önemli yaprak hastalığı olup, etmeni Erysiphe betae mantarıdır. Mantar, üretim yılının nisbi hava nemi ve sıcaklık seyrine göre genellikle Temmuz sonu Ağustos ortasında ortaya çıkıp zarar yapar ve hasada kadar bitki yapraklarının güneş ışığı alımını engelleyerek asimilasyonu yavaşlatır. Mantar, pancar yapraklarının üzerini grimsi-beyaz unsu bir tabaka ile kaplar. Bu ince beyaz tabaka halk arasında “bitkinin olgunlaştığı ve artık hasat zamanının geldiği” kanısını çağrıştırsa da bu kanı son derece yanlıştır.
Külleme hastalığına sahip bitkinin yaprağı
Külleme hastalığının görünümü
Halbuki, külleme şeker pancarının şeker biriktirmesini engeller, kök büyümesi azalır, bitkinin solunumu artar, yeşil yaprak alanını azaltarak fotosentetik yolları bloke eder. Hastalığın etkisi en çok, geç ekim yapılan bitkilerde görülür ve şeker pancarında % 30 şeker verimi kayıplarına sebep olabilir ancak hastalığa karşı toleranslı çeşitlerin ekilmesi, genetik dayanıklılık mekanizmasını devreye soktuğu için bu hastalığın görüldüğü bölgelerde daha verimli sonuçlar doğurmaktadır.
Uygun koşullarda sporlar, yaprak yüzeylerinde çimlenerek appressoria denen bir yapı oluştururlar.
Çimlenme 2 - 30 °C arasındaki sıcaklıklarda olabilir ancak en uygun sıcaklıklar 15 - 20 °C’dir.
Appressorium formları bir enfeksiyon kancası oluşturur. daha sonra buradaki hifler bitki dokusuna nüfuz ederek bitkiye parazit olur, hücreleri istila ederler ve bir beslenme organı oluştururlar.
Mantar bitkide sürekli olarak gelişir ve büyür, konidya oluşturarak konidiosporlar meydana getirir.
Büyüme negatif sıcaklık derecelerinden 30 °C’lere kadar devam eder.
Uygun sıcaklıklarda (15 - 20 °C) konidiosporlar rüzgar tarafından koparak yeni enfeksiyonlar oluşturmak için dağılırlar.