KWS - Maïsrassenkeuze 2021

De korrel- en silomaïsproefvelden zijn weer geoogst en de resultaten bekend. Duidelijk is dat de nieuwste maïsrassen door intensieve veredeling weer vroeger en beter zijn geworden. Vroeger in de zin dat door selectie op vroegrijpheid van met name de korrel, de zekerheid van oogst van een rijp gewas nog meer aan het toenemen is. En beter omdat in vergelijking met maïsrassen die 15 jaar geleden nieuw op de markt kwamen, de nieuwe rassen 10-15% hogere opbrengsten realiseren.

Om bestaansrecht, onafhankelijkheid en continuïteit naar de toekomst toe te verzekeren, wordt er door KWS jaarlijks meer dan 15% van de omzet geïnvesteerd in onderzoek en ontwikkeling van nieuwe maïsrassen. Medewerkers van KWS werken hier dagelijks met trots en enthousiasme aan. Alleen al verspreid over de Benelux zijn er ieder jaar meer dan 10 proefveldlocaties waar nieuwe maïsrassen zowel op silomaïs- alsook op korrelmaïskwaliteiten beoordeeld worden. Daarbij komt nog eens dat, voor plaatsing op de rassenlijsten, de beste KWS-rassen ook nog eens getest worden door onafhankelijke proefveldinstanties. Moderne en nieuwe KWS-maïsrassen als onder andere PAPAGENO, MEGUSTO, JOHANINIO en CORAZON zijn daar het ultieme resultaat van.

Vooruitgang is behaald door hogere korrelopbrengsten, wat resulteert in hogere zetmeel- en daarmee voederwaardeopbrengsten. Zetmeel is hoog verteerbaar en levert een belangrijke bijdrage in de aanbreng van glucogene energie, wat resulteert in meer lactose- en daarmee melkproductie. Ten opzichte van heel veel bekende maïsrassen behalen bovengenoemde maïsrassen al gauw 200-250 euro meeropbrengst per hectare. Kiezen voor goedkopere en vaak onbekende maïsrassen is duurkoop. Verhalen als zouden deze rassen enkel geschikt zijn als korrelmaïs, kunnen naar het rijk der fabelen. Hun vooraanstaande positie op de verschillende silomaïsrassenlijsten tonen juist het tegenovergestelde aan. Bij oogst op het juiste moment is de opbrengst van de korrel dominerend in de silomaïsproeven, wat tot uiting komt in hoge drogestof- en voederwaardeopbrengsten. Daarnaast is ook de hoogte van de zetmeelindex een goede indicator van de kwaliteit van het desbetreffende ras.

Door selectie op tijdige afrijping (vroegrijpheid) zijn nieuwe maïsrassen steeds beter in staat om, ook rekening houdende met wisselvallige weersomstandigheden tijdens het groeiseizoen, daadwerkelijk de hoogste drogestofopbrengst en optimale energiedichtheid te halen. Belangrijk bij de rassenkeuze is het beoordelen van maïsrassen op basis van vroegrijpheid van de korrel en niet op basis van de totale plant. Het op papier vroege maïsras (lees: ds% totale plant) blijkt in de praktijk vaak later dan verwacht. Een rijpe korrel bepaalt bij moderne maïsrassen het hakselmoment en niet de (rest)plant. Een hoge opbrengst en beste kwaliteit wordt daarnaast ook alleen maar behaald, wanneer het gewas in staat is om deze te leveren, dat wil zeggen: voldoende vitaal blijft tot aan de oogst. Vandaar ook dat in de veredeling terecht zoveel aandacht besteed wordt aan restplantgezondheid. Hierbij zijn criteria zoals een onder andere een lage gevoeligheid voor kopbrand en fusariumaantasting, gelet op de scherpe bemestingsnormen, tegenwoordig heel belangrijk.