Burak cukrowy do skarmiania zwierząt.
Skarmianie burakiem pastewnym brzmi przestarzale - nowa perspektywa na paszę dla bydła

Zastosowanie buraka paszowego KWS jako karmy rozpoczęto w 2014 roku po tym jak Pan Schröder usłyszał, że buraki cukrowe wykorzystywane są na paszę w Danii od wielu lat. „To co robią Duńczycy, my także możemy zrobić” to były jego słowa, i zaczęli. Zaczęto od dawki 4 kg posiekanej kiszonki z buraków/krowę wymieszanej w wozie paszowym, aby uniknąć wybierania przez krowę lepszych kąsków. Buraki pochodziły z buraków zakiszonych dla biogazowni i dzięki temu były łatwo dostępne. Na skutki nie trzeba było długo czekać. Nawet przy niewielkich ilościach buraków, pojawił się znaczny wzrost zawartości tłuszczu w mleku (średnio o 0,2 punktów procentowych) i zawartości białka w mleku (średnio o 0,3 punktów procentowych). Zyskawszy większą pewność, Klaus Schröder zwiększył następnie dawkę do 6 kg świeżych buraków. Na początku jednak nie ma się odwagi.

Potem odbyła się wycieczka do Danii...

W lecie 2015 roku Klaus Schröder i inni rolnicy pojechali na wycieczkę do Danii z KWS. Podczas wycieczki odwiedzono kilka gospodarstw, z których niektóre podawały do skarmiania 24 kg świeżych buraków. Stało się również jasne, że każde gospodarstwo stosowało inną metodę karmienia i kiszenia - tam także nie było standardowego rozwiązania. Doświadczenie to wywarło na Klausie Schröderze duże wrażenie. „Podają więcej niż jedno wiadro cukru dla jednego zwierzęcia dziennie! Naprawdę zdumiewające!!”

Po powrocie do domu Klaus Schröder także chciał wiedzieć i zwiększyć udział buraków do dawki 12 kg świeżej masy/krowę. To także zadziałało bez problemów przy żywieniu zwierząt. Pomimo, że aktualnie pożądane jest dalsze zwiększenie dawki buraka, należy zwrócić uwagę na chęć krowy do przejścia do robota udojowego. Ważne jest ostrożne dostosowanie gęstości energii w podstawowej dawce, ponieważ akceptacja robota zmniejsza się, gdy mieszanka staje się zbyt tłusta. Zależy to od ogólnej wydajności, która powinna być monitorowana.

Aby zachować stałą jakość paszy z buraków przez cały rok, Klaus Schröder postanowił w listopadzie zakisić buraki wraz z kiszonką z traw i wysłodkami. W tym celu buraki zostały posiekane rozdrabniaczem i wymieszane z wysłodkami oraz kiszonką z trawi (3 sekcja) w mieszalniku paszowym. Po umieszczeniu wszystkiego w silosie i przykryciu, pasza była gotowa na cały sezon. W samym silosie Klaus Schröder utworzył dwie różne sposoby mieszania. Wierzchnia mieszanina zawiera 68% buraków, 7% kiszonki z traw i 25% wysłodków (proporcje oparto na wadze świeżej masy). W dolnej części silosa mieszanina zawiera 64% buraka, 20% trawy i 16% wysłodków.

Dla Klausa Schrödera szczególną cechą buraka jest czas zbiorów. Aby uzyskać maksymalny plon, bardzo ważny jest możliwie najpóźniejszy termin zbioru. Dlatego też pasuje mu zakiszanie z kiszonką z traw w późniejszym terminie.
Nie martwi się o zanieczyszczenie gleby. Ważne jest, aby buraki cukrowe były kopane w warunkach suchych, a następnie przechowane na skraju pola w pryzmach przez dobry tydzień. W taki sposób burak cukrowy schnie i podczas załadunku buraków za pomocą doczyszczarki-ładowarki typu „mysz” ziemia osypuje się. Udział ziemi w burakach p. Schrödera po załadowaniu wynosi około 0,5%.

Ważne jest, aby wykonać poprawne oddzielenie kamieni przed wykorzystaniem buraków cukrowych. W przypadku kilku kamieni wystarczy rozdrabniacz; przy większych ilości kamieni należy skorzystać z innych urządzeń dostępnych już na rynku.