Zima – wyzwanie dla roślin rzepaku
Zimą, zwłaszcza między listopadem a lutym, rzepak może zostać uszkodzony przez niskie temperatury.
Szkody abiotyczne, takie jak uszkodzenia zimowe, mogą znacząco wpłynąć na rentowność uprawy rzepaku ze względu na dalsze straty.
Poniższe dane jasno obrazują istniejące zagrożenia i konsekwencje, jakie mogą wynikać dla roślin rzepaku:
Oprócz różnic w odporności roślin na uszkodzenie zimowe, w poniższej tabeli przedstawiono ważne czynniki, powody i możliwe środki zaradcze przeciwko wymarzaniu:
Obserwacja | Przyczyna uszkodzenia zimowego | Możliwe środki zaradcze: |
Przerośnięta uprawa (długość stożek wzrostu powyżej 5 cm) | Odmiana o zbyt dużym wigorze | Dostosować wybór odmiany do daty wysiewu |
Zbyt wczesny termin siewu | Dostosować normę wysiewu do terminu siewu | |
Norma siewu zbyt wysoka | Zastosować regulatory wzrostu | |
Dostępność N zbyt wysoka | Dostosować nawożenie | |
Zwiększona podatność na wymarzanie | Nadmiar dostępności N jesienią | Dostosować dostępność N |
Inwazja szkodników | Zastosować insektycyd | |
Stosowanie herbicydów zbyt późne lub nadmierne | Stosować herbicydy wcześnie przedwschodowo albo powschodowo | |
Zerwane korzenie | Zbyt szybki rozwój jesienny | Dostosować termin siewu, wybór innej odmiany |
Przedwczesny jesienny wzrost | Unikać nadmiernej podaży N | |
Cykle zamarzania i odmarzania, mocno zamarznięta gleba | Dobra dostępność składników odżywczych | |
Wysmalanie roślin | Wysoka ilość soli na liściach | Wysiew na czas, dobra dostępność składników odżywczych, wybór odmiany, ponowna konsolidacja / wałowanie nadmiernie spulchnionej gleby, nie stosować nawozów pylistych podczas wstępnego stosowania azotu |
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA