Choroby roślin w przypadku kukurydzy, buraka cukrowego, pszenicy, żyta, jęczmienia i rzepaku - rozpoznawanie, leczenie, zabezpieczenie plonu

Kłosy

Claviceps purpurea

Charakterystyka uszkodzeń

• Pierwszym objawem infekcji przez Claviceps purpurea jest pojawienie się na kłosach podczas fazy kwitnienia rosy miodowej – lepkie, gęste krople, żółtej cieczy

• W zainfekowanych kłoskach zamiast ziarna rozwija się sklerocja - przetrwalnikowa forma sporyszu, w kształcie ostrogi lub rożku

• Sporysz może mieć rozmiar od kilku milimetrów do 6 cm lub więcej

Działania zapobiegawcze

• Wybór do uprawy odmian odporniejszych jest podstawową profilaktyką zapobiegania pojawienia się sporyszu: Uprawa odmian o większej, własnej zdolności wytwarzania pyłku kwiatowego – zmniejszenie ryzyka infekcji

• Stałe zwalczanie chwastów jednoliściennych w celu wykluczenia żywicieli pośrednich w cyklu rozwojowym buławinki czerwonej: wykaszanie miedz, brzegów pól, koszenie ugorów

• W przypadku uprawy żyta po życie należy wybrać taki sposób uprawy gleby, aby kiełkujące sklerocje sporyszu nie zostały przemieszczone na powierzchnię gleby

• Działania zapewniające jednoczesny i krótki okres kwitnienia żyta: optymalna norma siewu, racjonalna strategia nawożenia azotowego (brak niedogonów) – termin aplikacji oraz optymalizacja wielkości dawki N, stosowanie retardantów w odpowiednio dobranych dawkach do stanowiska, stanu roślin oraz warunków pogodowych w trakcie wykonywania zabiegu, aplikacja retardantów rekomendowanych fazach rozwojowych roślin, zakładanie ścieżek technologicznych, unikanie niepotrzebnego ugniatania/przejeżdżania po roślinach w trakcie wykonywania zabiegów agrotechnicznych

• Jeżeli jest to możliwe, uprawiać żyto na polu ze swobodnym odziaływaniem wiatru na łan – łatwość przenoszenia pyłku kwiatowego

• W przypadku wystąpienia silnych infekcji przeprowadzić orkową uprawę gleby oraz jeśli to możliwe nie uprawiać zbóż w roku następczym

Podstawowe zalecenie podczas zwalczania

Zwalczanie chemiczne nie jest możliwe, ponieważ brak jest środków zarejestrowanych do zwalczania tej choroby. Sporysz zawiera bardzo toksyczne alkaloidy. Dopuszczalne poziomy zawartości sporyszu w masie ziarna są zdefiniowane przez urzędowe normy. Ziarno zainfekowane ponadnormatywnie sporyszem przed wprowadzeniem na rynek, musi zostać doczyszczone przy użyciu specjalistycznych urządzeń – stoły grawitacyjne, sortowniki optyczne.

Źródło: www.isip.de

Mączniak prawdziwy

Źdźbło, liść, kłos

Charakterystyka uszkodzeń

• Pasożyt bezwzględny, który odżywia się tylko żywą tkanką roślin

• Pasożytuje na wszystkich zielonych, nadziemnych organach rośliny (liść, źdźbło, kłos)

• Pierwsze infekcje często występują już u młodych roślin jesienią, zwłaszcza w gęstych łanach – konsekwencja stosowania dużych norm siewu

• Patogen tworzy grzybnie o białym kolorze o średnicy od jednego do kilku milimetrów. Skupienia grzybni są początkowo złożone z luźnego białego nalotu, zbudowanego przez trzonki oraz zarodniki konidialne, które następnie zlewają się, łączą się razem, tworząc strukturę podobną do bawełny

• Dojrzała, zbita grzybnia zmienia kolor na szarobrązowy – tworzą ją dojrzałe zamknięte otocznie - drobne, sferyczne, czarne owocniki grzyba

• W początkowych lekkich infekcjach, grzybnia może zostać zmyta w trakcie obfitych opadów deszczu

• W przypadku silnego zakażenia liście w miejscach infekcji brunatnieją, ponieważ dochodzi do zamierania zainfekowanych obszarów tkanki

• Na niektórych odmianach jęczmienia w specyficznych warunkach pojawiają się smoliste plamy (brązowo-czarne plamki na liściach) - wynik reakcji odpornościowej

• Warunki pogodowe niekorzystne dla patogenna, także mogą spowodować powstanie czarnych plam

Działania prewencyjne

• Uprawa odmian odporniejszych

• Realizacja siewu w terminie agrotechnicznym – unikanie bardzo wczesnych terminów siewu

• Unikanie znacznego zagęszczenia roślin w łanie – stosowanie odpowiednich norm siewu

• Racjonalna strategia nawożenia azotowego – odpowiedni podział wielkości dawek oraz ich terminu aplikacji

• Terminowa i staranna uprawa pożniwna z uwzględnieniem zagospodarowania resztek pożniwnych, skuteczna likwidacja samosiewów jesienią

• Zoptymalizowane nawożenie potasem

Próg szkodliwości

Zwalczanie jest wskazane dopiero po przekroczeniu progu szkodliwości.

Podstawowe zalecenia podczas zwalczania

Zwalczanie chemiczne zatwierdzonymi środkami grzybobójczymi. W przypadku obszarów wcześnie i systematycznie infekowanych zasadne jest zastosowanie odpowiednich preparatów o działaniu prewencyjnym.

Źródło: www.isip.de

Rynchosporioza zbóż

Liść, pochwy liściowe, kłos

Rhynchosporium secalis

Charakterystyka uszkodzeń

• Pierwsze objawy w postaci wystąpienia bladych plam na czubkach liści można zaobserwować już na młodych roślinach

• Od końca blaszek liściowych, a także na pochwach liściowych, tworzą się typowe blade, owalne, stalowo-zielone plamy o długości 1–2 cm, zmieniające w czasie zabarwienie do koloru szarego, których środek następnie przybiera barwę słomiastą. W przypadku silnej infekcji liści, skupionej u nasady pochwy liściowej może dojść do załamania się liścia. • Owalne, podłużne plamy są otoczone czerwonobrązową obwódką, która tworzy odgraniczającą strefę od zdrowej tkanki liścia

• Wraz z postępującą infekcją, plamy mogą się zlewać, co może prowadzi do obumarcia całego liścia

• Wysokie prawdopodobieństwo zakażenia, zwłaszcza w chłodnych i mokrych przebiegach wegetacji, gdy występują krótkie, silne opady deszczu

• W bardzo silnych infekcjach, występuje możliwość wkroczenia choroby w obszar kłosa i ziarna (jasne plamy na plewach otoczone słabo widoczną czerwonobrązową obwódką)

• W infekcjach żyta i pszenżyta brak jest charakterystycznej, odgraniczającej czerwonobrązowej, chlorotycznej obwódki, która występuje w przypadku porażenia jęczmienia

Działania zapobiegawcze

• Wybór do uprawy odmian odporniejszych

• Realizacja siewu w terminie agrotechnicznym. Unikanie ekstremalnie wczesnego terminu siewu

• Wykonywanie uprawy ścierniska z zastosowaniem systemu płużnego

• Zwalczanie samosiewów zbóż i traw oraz chwastów jednoliściennych

• Jeżeli to możliwe, unikać uprawy żyta po przedplonie jęczmienia oraz jęczmienia po życie

• Unikanie uprawy odmian o krótkiej słomie i stosowania wysokich dawek retardantów w przypadku zakażenia

Próg szkodliwości

Zwalczanie jest wskazane dopiero po przekroczeniu progu szkodliwości.

Podstawowe zalecenia do zwalczania

Zwalczanie chemiczne zarejestrowanymi środkami grzybobójczymi.

Źródło: www.isip.de

Pleśń śniegowa na zbożach

Siewka

Microdochium nivale syn. Fusarium nivale

Objawy choroby

• Infekcja następuje już jesienią za pośrednictwem resztek pożniwnych lub poprzez materiał siewny

• Placowo, w lukach łanu występują bardzo zdrobniałe rośliny, pokryte watowatą grzybnią o barwie białoróżowej lub skręcone siewki przypominające kształt korkociągu

• Pod koniec zimy lub wczesną wiosną, po stopnieniu śniegu występują placowe wypadnięcia roślin oraz obumieranie pojedynczych roślin w łanie. W przypadku wysokiej wilgotności powietrza, rośliny są pokryte brudnobiałą, szarobrązową lub różowawą grzybnią, która przy słonecznej i wietrznej pogodzie zanika

• Zakażenie liści objawia się pojawieniem się stosunkowo dużych, początkowo szarozielonych mokrych nalotów złożonych z grzybni i zarodników konidialnych o barwie białoróżowej. Infekcja pochew liściowych jest również możliwa.

• Przy silnych przebiegach choroby, porażony zostaje również węzeł krzewienia, co często prowadzi do zamierania roślin. Rośliny, które mimo głębokiej infekcji przeżyją, zwykle odznaczają się spowolnionym wzrostem i wykształcają bardzo drobne ziarno.

Działania zapobiegawcze

Wszystkie niżej wymienione działania, korzystnie wpływają na ograniczenie wystąpienia pleśni śniegowej, a także problemów wynikających z infekcji młodych roślin tym patogenem.

• Odpowiedni płodozmian – unikanie uprawy zbóż „po sobie”

• Dobrze przygotowane łoże siewne, starannie zagospodarowane resztki pożniwne, skuteczna walka z samosiewami zbóż oraz chwastami jednoliściennymi

• Stosowanie wysokiej jakości materiału siewnego, zaprawionego skutecznym preparatem fungicydowym

• Siew wykonany w terminie agrotechnicznym – unikanie ekstremalnie wczesnych siewów

• Stosowanie optymalnych norm siewu, adekwatnych do terminu siewu, jakości przygotowania łoża siewnego, etc..

• Realizacja siewu zbóż na odpowiedniej głębokości – nie siać zbyt głęboko

• Unikanie późnojesiennej aplikacji herbicydów w uprawach z późnych terminów siewu (aplikacja we wczesnych fazach rozwojowych w niekorzystnych warunkach temperaturowych)

• W rejonach o długim zaleganiu okrywy śnieżnej unikać uprawy zbóż po trawach lub po przedplonach zbożowych

• Wczesne nawożenie N wiosną

Podstawowe zalecenie do zwalczania

Aktualnie (rok 2021) brak jest środków fungicydowych z oficjalną rejestracją do zwalczania pleśni śniegowej. Można posiłkować się preparatami, które wykazują skuteczne działanie w zwalczaniu fuzariozy wraz z jednoczesną aplikacją makro i mikroelementów w postaci zabiegu nalistnego.

Źródło: www.isip.de

Więcej informacji na temat pleśni śniegowej można znaleźć tutaj: https://www.kws.com/pl/pl/doradztwo/zarzadzanie-wzrostem-roslin/choroby/plesn-sniegowa/

Rdza brunatna

Liść, pochwy liściowe, źdźbło, kłos

Puccinia recondita

Objawy choroby

• Zwykle na górnej stronie liści, tworzą się rdzawo-brązowe skupiska urediniospor, które po osiągnięciu dojrzałości podczas niskiej wilgotności powietrza, uwalniają duże ilości zarodników

• W porównaniu do symptomów na pszenicy, w uprawach żyta rdza brunatna buduje uredinia większe, o bardziej podłużnym kształcie, ale drobniejsze niż w jęczmieniu (rdza karłowa)

• Infekowanie pochew liściowych jest dość częste w przypadku żyta, do infekcji kłosa dochodzi rzadko w uprawach pszenicy i żyta, natomiast w uprawach jęczmienia infekcja kłosa jest częściej spotykana

• Pod koniec wegetacji uredinia powstają głównie na spodniej części blaszek liściowych, niekiedy na pochwach liściowych jak również na źdźbłach w postaci owalnych nieco wydłużonych czarnych teliospor (skupiska przetrwalników) - w jęczmieniu są one bardzo małe

• W trakcie łagodnych przebiegów wegetacji jesienno-zimowych pierwsze infekcje rdzy brunatnej, szczególnie w życie można zaobserwować w trakcie fazy krzewienia, czasami już jesienią

• Zlekceważona infekcja szybko rozprzestrzenia się, szczególnie przy wysokich temperaturach dobowych oraz niskiej wilgotności powietrza

• Rdza brunatna żyta ma niższe wymagania temperaturowe w porywaniu do rdzy jęczmienia i rdzy brunatnej pszenicy, więc pierwsze infekcje mogą pojawić się najwcześniej w zasiewach żyta ozimego

Środki zmniejszające uszkodzenia

• Wybór do uprawy odmian mniej podatnych lub odmian charakteryzujących się wczesnym dojrzewaniem

• Realizacja siewu w optymalnym terminie agrotechnicznym, unikanie bardzo wczesnych terminów siewu

• Zrównoważona strategia nawożenia azotowego, dostosowana do realnego potencjału plonowania danego łanu

• Zwalczanie samosiewów zbóż oraz żywicieli pośrednich (staranna uprawa pożniwna)

• Jeżeli to możliwe, zaniechanie stosowania regulatorów wzrostu

Próg szkodliwości

Zwalczanie jest wskazane dopiero po przekroczeniu progu szkodliwości, który jest dość szybko osiągany w krótkim czasie od pojawienia się pierwszych objawów choroby.

Podstawowe zalecenie podczas zwalczania

Zwalczanie zarejestrowanymi środkami grzybobójczymi.

Źródło: www.isip.deDodatkowe informacje na temat rdzy brunatnej można znaleźć tutaj

Rdza źdźbłowa zbóż i traw

Źdźbło, pochwy liściowe

Puccinia graminis

Charakterystyka uszkodzeń

• Rdza źdźbłowa poraża zwykle źdźbła oraz pochwy liściowe, ale przy ostrych przebiegach może wystąpić na innych częściach nadziemnych roślin

• Skupienia zarodników rozwijają się pod skórką, która w trakcie dojrzewania zarodników pęka, a na brzegach, uszkodzonej, postrzępionej tkanki są dobrze widoczne ciemno-ceglaste uredinia o podłużnym kształcie. Dla porównania uredinia rdzy brunatnej zwykle są nieco mniejsze, a ich barwa jest bardziej brązowa niż czerwona, a okalające je skórka nie jest postrzępiona

• Skupienia uredinispor w obrębie źdźbła przybierają charakterystyczny wydłużony, kreskowany kształt, ponieważ rozwijają się w tkance miękiszowej pomiędzy podłużnymi pasemkami tkanki mechanicznej

• Pod koniec wegetacji w miejscach porażenia, tworzą się czarne skupienia zarodników jesiennych – teliospory.

• Przy silnych infekcjach możliwe wystąpienie w obszarze kłosa oraz ości

• Intensywnemu rozwojowi choroby sprzyja przebieg pogody z ciepłymi nocami i długim czasie występowania rosy oraz ciepłe dni z niską wilgotnością powietrza

• Zainfekowana tkanka liści wysycha, co prowadzi do jej całkowitego obumarcia

Działania prewencyjne

• Wybór do uprawy odmian odporniejszych

• Realizacja siewu w optymalnym terminie agrotechnicznym – unikanie bardzo wczesnego terminu siewu

• Zrównoważone i racjonalne nawożenie azotem• Staranne zagospodarowanie resztek pożniwnych

• Zwalczanie żywicieli pośrednich

Próg szkodliwości

Epidemia rdzy źdźbłowej w Polsce występuje rzadko, ale kiedy wystąpi może powodować bardzo wysokie straty w plonie ziarna. W rejonach podwyższonego ryzyka (południowa część kraju) można wykorzystać działanie fungicydów stosowanych przeciwko rdzy brunatnej. Dla tej choroby nie zostały ustalone progi szkodliwości.

Podstawowe zalecenia do zwalczania

Można skorzystać z dobrej skuteczności preparatów triazolowych zarejestrowanych do zwalczania rdzy brunatnej lub alternatywnie dla późnych infekcji można zastosować preparaty zawierające w swym składzie substancje czynne z grupy triazoli i strobiluryn

Głownia źdźbłowa żyta

Źdźbło oraz liście

Urocystis occulta

Znaczenie gospodarczeZależnie od regionu, głownia źdźbłowa żyta pojawia się wtedy, gdy do siewu używane jest materiał siewny bez uprzedniego zastosowania zapraw fungicydowych – przenosi się przez materiał siewny (ziarno) jak i przez glebę. Może się pojawić również w przypadku użycia do siewu niepoprawnie przygotowanego materiału siewnego – błędy w trakcie procesu zaprawiania.

Objawy choroby

W trakcie strzelania w źdźbło na blaszkach liściowych i oraz w wewnętrznych powierzchniach pochewek liściowych pojawiają się wypukłe ołowianoszare smugi, układające się w paski różnej długości. Po pęknięciu skórki uwalniane są czarne zarodniki. Chore źdźbła są, wyraźnie skrócone, zniekształcone (skręcone), rośliny często nie kłoszą – kłos pozostaje w pochwie liściowej - lub wydają płonne zdeformowane kłosy.

Cykl rozwojowy

Infekcja głownią następuje poprzez zarodniki, które wnikają do rośliny poprzez koleoptyl, jak również poprzez młode pędy. Wraz z rozwojem infekcji choroby grzybnia przerasta tkankę rośliny, obrazując objawy porażenia opisane powyżej.

Środki zapobiegawcze

• Stosować tylko zdrowy materiał siewny, który jest dobrze zabezpieczony odpowiednim preparatem fungicydowym

• Unikać wczesnego terminu siewu zbóż ozimych

• Siew realizować na prawidłowej głębokości - unikać głębokiego siewu

• Stosować zróżnicowany płodozmian

• Zwalczenie perzu ma istotne znaczenie – patogen również go poraża

• W przypadku wystąpienia choroby, zastosować dwuletnią przerwę w uprawie żyta

Uwaga! Brak możliwości zwalczenia choroby w trakcie trwania wegetacji.

Literatura

Fruits, A. i Gehring, K.: Choroby zbóż, szkodniki, chwasty 2002, str. 95

Wirus żółtej karłowatości

Liść

Wirus żółtej karłowatości jęczmienia BYDV

Objawy chroby

• Wirus poraża jęczmień, pszenicę, pszenżyto, żyto i owies.

• Chorobę wywołuje 5 gatunków wirusów

• Symptomy infekcji są zróżnicowane w zależności od gatunku zboża, odmiany, przebiegu wegetacji oraz stanu odżywienia roślin

• W przypadku infekcji zbóż pochodzących z wczesnych terminów siewów, pierwsze objawy można zaobserwować już jesienią

• Zainfekowane rośliny charakteryzują się ograniczonym wzrostem, są sztywne, strzeliste oraz silnie rozkrzewione, liście zmieniają kolor na złotożółty do pomarańczowego, czerwonego

• Zmiana zabarwienia liści rozpoczyna się od szczytu liścia i postępuje wzdłuż całej krawędzi brzegów blaszki liściowej

• Postępująca infekcja niszczy również wiązki naczyniowe

• Pędy mogą wytwarzać płonne kłosy lub wiechy lub może dojść do braku ich wytworzenia

• Plon ziarna jak i wzrost rośliny są tym silniej zredukowane, im wcześniej roślina została zaatakowana; rośliny jęczmienia zaatakowane we wczesnym stadium rozwoju, mogą zamierać przed spoczynkiem zimowym

• W przypadku infekcji owsa pojawia się tak zwana choroba „czerwonych liści” objawiająca się czerwono-pomarańczowymi plamami na liściach

• W uprawach zbóż zwykle obserwuje się infekcje placowe

• Podatność zbóż od największej: owies>jęczmień>pszenica>pszenżyto i żyto

Dowody

• Wirus nie jest przenoszony mechanicznie, ani przez materiał siewny

• Wektorem wirusa jest ponad 20 gatunków mszyc

• Mszyce potrzebują od 1 do 12 godzin żerowania na chorej roślinie, aby stać się wektorem (zainfekować się wirusem)

• Skuteczne zainfekowanie zdrowej rośliny wirusem może być zrealizowane przez mszyce podczas żeru trwającego 30 minut lub kilku godzin

• W przypadku korzystnych warunków atmosferycznych mszyce hibernują i wiosną wznawiają żer kontynuując rozprzestrzenianie infekcji

• Pokolenie zimujące w postaci jaj musi ponownie „pobrać” wirusa z zainfekowanej rośliny, aby stać się jego wektorem

• Metodą rozpoznania infekcji u roślin jest test ELISA - analiza soku roślinnego

• Mszyce można również badać w kierunku nosicielstwa wirusa (bycia „wektorem”) metodą testów PCR

Rozwiązania ograniczające porażenie

• Bezpośrednie zwalczanie wirusa nie jest możliwe. W uprawach wykonywać zabiegi preparatami insektycydowymi w trakcie pojawu mszyc

• Unikać bardzo wczesnego terminu siewu zbóż

• Niszczenie samosiewów zbóż przed realizacją nowych zasiewów

• W razie pojawu mszyc (wektorów wirusa) wykonać zabieg dedykowanym preparatem – zwalczanie jesienią oraz wiosną

• Przestrzeganie i stosowanie się do komunikatów instytutów oraz stacji ochrony roślin

Źródło: www.isip.de

Łamliwość podstawy źdźbła

Podstawa źdźbła

Pseudocercosporella herpotrichoides

Objawy choroby

• Już późną jesienią lub wczesną wiosną można zaobserwować na powierzchni pochew liściowych nieregularne, niewielkie brązowienie, czasem w postaci plam

• U młodych roślin cała pochewka liściowa może być pokryta brązową tkanką w kształcie plamy

• Od początku krzewienia na pędach tworzą się typowe plamy w kształcie oczek, medalionów (jasnobrązowa rozmyta obwódka, jasna plama w środku). Często kilka plam zlewa się w jedną o nieregularnym kształcie

• Wewnątrz pędu rozwija się gęsta biała grzybnia, która szarzeje w czasie starzenia

• Silne infekcje prowadzą do gnicia, zmurszenia tkanek wewnątrz źdźbeł w obrębie podstawy źdźbła i łamania się roślin w miejscu zakażenia

• W uprawie objawy występują placowo

• W miejscu porażenia tkanka źdźbła jest krucha i łatwo się łamie

• Silnie zainfekowane rośliny wytwarzają białe kłosy, często płonne, które łatwo „urywają się” przy próbie wyciągnięcia z ziemi

Działania zapobiegawcze

• Wczesna i dokładana uprawa pożniwna

• Usuwanie resztek pożniwnych lub wspomaganie przyśpieszenia ich rozkładu

• Zwalczanie chwastów jednoliściennych jako żywicieli pośrednich choroby

• Stosowanie płodozmianów z większym udziałem upraw innych niż rośliny zbożowe

• W uprawach zbóż ozimych stosowanie zabiegów pestycydowych zwalczających łamliwość źdźbła

• Optymalizacja stosowania regulatorów wzrostu i stosowania nawozów azotowych

Próg szkodliwości

20% zainfekowanych roślin w obszarze pochewki liściowej drugiego liścia w fazie rozwojowej BBCH 31-37

Podstawowe zalecenia podczas zwalczania

Zwalczanie chemiczne zarejestrowanymi fungicydami po prognostycznej ocenie (Simcerc) albo po potwierdzeniu porażenia badaniami diagnostycznymi - przykładowo metodą barwienia.

W uprawie jęczmienia ozimego patogen odpowiedzialny za łamliwość źdźbeł odgrywa mniejszą rolę.

Źródło: www.isip.de

Zgorzel podstawy źdźbła

Koleoptyl siewki, korzenie, podstawa źdźbła

Gaeumannomyces graminis

Charakterystyka uszkodzeń

• Ciemnobrunatne, czarne plamy w obrębie podstawy źdźbła, które ulegają suchej zgniliźnie. Zbutwiały, poczerniały, zredukowany system korzeniowy

Objawy choroby

• Już w czasie wegetacji jesiennej mogą wystąpić pierwsze symptomy - liście żółkną, a korzenie czarnieją

• W przypadku silnego porażenia roślina obumiera

• Zwykle dobrze widoczna i łatwa do rozpoznania w uprawie od początku fazy kłoszenia

• Typowe wczesne objawy obserwowane są zwykle w przypadku łagodnych, mokrych zim oraz przy chłodnych i wilgotnych przebiegach pogody w końcowej fazie wegetacji, po której występuje susza

• Korzenie oraz podstawa źdźbła zmieniają kolor na ciemnobrązowy do czarnego

• System korzeniowy obumiera, rośliny można łatwo wyrwać z gleby z dużą masą systemu korzeniowego

• Kłosy przedwcześnie dojrzewają, bieleją, wytwarzają niedorodne ziarno lub są płonne, ulegają szybkiej infekcji przez grzyby czerniowe

• W uprawie występuje placowo

Działania zapobiegawcze

• Zredukowanie uprawy zbóż w płodozmianie

• Zwalczanie samosiewów zbóż

• Skuteczne zwalczanie perzu oraz innych chwastów jednoliściennych

• Wdrożenie zabiegów poprawiających strukturę gleby

• Zabiegi wspomagające szybki rozwoju młodych roślin

• Podatność zbóż w kierunku tej choroby od największej do najmniejszej przedstawia się następująco: pszenica, pszenżyto, jęczmień i żyto

Podstawowe zalecenia do zwalczania

W przypadku wczesnych siewów lub w uprawie po przedplonach zbożowych stosowanie materiału siewnego zaprawionego specjalistycznymi środkami fungicydowymi. Wybór do uprawy odmian bardziej odpornych na choroby podstawy źdźbła.