Najczęściej zadawane pytania w uprawie pszenicy ozimej

1. Jak stosować azot w uprawie pszenicy ozimej na wiosnę?

Na wyprodukowanie jednej tony ziarna wraz ze słomą rośliny pszenicy ozimej potrzebują od około 24 kg N w przypadku odmian paszowych do 33 kg N dla odmian o jakości elitarnej. A więc od strategii nawożenia azotowego, uprawianej odmiany, stosowanej agrotechniki jak i przebiegu pogody uzależniony jest plon oraz jego jakość. Azot stosujemy w dwóch lub w trzech dawkach, których wielkość musi być dostosowana do możliwości plonotwórczych stanowiska, przebiegu pogody, grupy jakościowej uprawianej odmiany oraz prognozy plonu dla danego łanu. W pszenicach jakościowych pierwszą wiosenną dawkę azotu aplikujemy możliwie najwcześniej na wiosnę, najlepiej tuż przed ruszeniem wegetacji. Drugą dawkę w okolicach BBCH 32, trzecią dawkę tuż przed kłoszeniem. W pszenicach paszowych w niektórych sytuacjach technologię nawożenia azotowego można zrealizować w technologii dwuzabiegowej.

2. Czy nawożenie pszenicy ozimej siarką ma sens?

Na wyprodukowanie jednej tony ziarna wraz ze słomą rośliny potrzebują ok. 4kg siarki. Niedobór 1 kg siarki powoduje zmniejszenie pobrania azotu o około 10 kg. Nawożenie to pozwala na lepsze wykorzystanie azotu oraz na polepszenie cech jakościowych plonów. Siarkę w uprawie zbóż stosujemy jesienią lub wczesną wiosną wraz z pierwszą dawką azotu.

3. Jak skracać pszenicę ozimą?

Zjawisko wylegania roślin wiąże się z trudnym zbiorem oraz spadkiem plonów i jakości zbieranego ziarna. Czynniki powodujące wyleganie to między innymi: wysokie nawożenie azotowe, gęsty siew, źle dobrana odmiana do intensywnej agrotechniki prowadzenia łanu, oraz warunki pogodowe (silny wiatr i silne opady deszczu). Ograniczenie wylegania nie jest drogie pod warunkiem wykonania zabiegu w odpowiednim momencie. W przypadku dobrze rozwiniętych łanów, regulatory wzrostu stosujemy w fazie BBCH 31-32 oraz w fazie BBCH 37-39. W łanach z późnego terminu siewu (lub uszkodzonych) w celu poprawienia krzewienia oraz architektury łanu, zabiegu należy przyśpieszyć i „przedskracanie” wykonać w fazie BBCH 21 ograniczając dawkę CCC do 2/3 planowanej ilości i stosując go łącznie z dokarmianiem dolistnym. Oczywiście ten zabieg wykonujemy po wcześniejszym wykonaniu nawożenia azotowego w dawce „interwencyjnej” – rośliny muszą już pobierać dostarczony azot z roztworu glebowego. Drugi oprysk regulatorem wzrostu wykonujemy około 10 -12 dni później stosując około 1/3 wcześniej stosowanej dawki CCC i aplikujemy ją wraz z niewielkim dodatkiem trineksapaku etylu (np.:0,1 l/ha). Dawkę regulatora wzrostu należy zawsze dobierać do stanu plantacji i warunków atmosferycznych panujących w trakcie wykonywania zabiegu. W przypadku wątpliwości proszę kontakt telefoniczny.

4. Kiedy stosować fungicydy w pszenicy ozimej?

Ochrona fungicydowa jest dość droga i każdy zbieg powinien być przemyślany i uzasadniony. W intensywnych uprawach pszenicy ozimej fungicydy stosujemy w fazie BBCH 29-31, BBCH 32-37 oraz zabieg końcowy w BBCH 51. Oczywiście są to terminy orientacyjne i każdy zabieg powinien być dostosowany do sytuacji na danym polu. Do oprysku warto używać preparaty, które zawierają substancje czynne o różnym mechanizmie działania np.: systemiczno-kontaktowe i w kolejnych zabiegach nie stosować preparatów opartych na identycznych substancjach czynnych. W uprawach pszenicy po zbożach i kukurydzy należy szczególną uwagę zwrócić na fuzariozy oraz choroby podstawy źdźbła. Systematyczne monitorowanie łanu jest najtańszym sposobem ograniczenia strat powodowanych przez choroby grzybowe.

5. Którą odmianę pszenicy ozimej KWS można siać po przedplonie zbożowym lub kukurydzianym?

Bardzo dobrą odmianą pszenicy ozimej jest KWS Spencer z grupy jakościowej „A”. Świetnie sprawdza się na stanowiskach po zbożach lub kukurydzy m.in. dzięki dobrej odporności na fuzariozę i choroby podstawy źdźbła. Może być uprawiany na glebach będących granicznym dla pszenicy (m.in. dzięki wysokiej odporności na jony glinu). Dodatkowo charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością oraz bardzo dobrą odpornością na porastanie ziarna w kłosach (maksymalna ocena w 9 stopniowej skali COBORU).