2. Zabieg herbicydowy w uprawie pszenicy ozimej lepiej wykonać jesienią czy wiosną?
Zabieg herbicydowy najkorzystniej wykonać jest zabieg w terminie jesiennym, ponieważ jest to mniej szkodliwe dla pszenicy ozimej, zabiegi są skuteczniejsze i tańsze. Szybkie wyeliminowanie chwastów z uprawy zmniejsza ich konkurencyjność z rośliną uprawną o składniki pokarmowe, światło, wodę oraz przestrzeń życiowa. Kolejnym bardzo istotnym argumentem przemawiającym za jesiennym stosowaniem herbicydów w zbożach jest szeroka paleta dostępnych preparatów do ochrony łanu. Zarówno termin wiosenny i z nim związane bardziej zaawansowane stadium rozwoju rośliny uprawnej, wprowadza nam ograniczenia w użyciu wiele substancji czynnych, ze względu na możliwość wystąpienia szkód herbicydowych.
3. Pierwsza wiosenna dawka azotu w pszenicy ozimej – kiedy i w jakiej formie?
Pierwszą wiosenną dawkę azotu podajemy wczesną wiosną tuż przed ruszeniem wegetacji lub krótko po. Pierwsza dawka N ma przede wszystkim za zadanie powstrzymania redukcji pędów bocznych oraz zapobiec redukcji ilości kłosków i kwiatków w kłosie. Do zastosowania w pierwszej dawce polecamy formę saletrzano-amonową (saletra amonowa i saletrzak) oraz RSM, który zawiera wszystkie trzy formy nawozowe azotu. Chciałbym jednocześnie zwrócić uwagę na bardzo ważną rolę siarki i magnezu w nawożeniu. Nawożenie tymi składnikami jest często zaniedbywane, co przyczynia się do nieefektywnego nawożenia azotowego i w konsekwencji ograniczenia plonowania rośliny uprawnej.
4. Kiedy stosować regulatory wzrostu w uprawie pszenicy ozimej?
W celu oszacowania wielkości dawki regulatora wzrostu należy zwrócić uwagę na kilka czynników takich jak: uprawiana odmiana, stan roślin, przedplon, wysokość nawożenia azotowego oraz przede wszystkim na przebieg warunków pogodowych. Jeżeli prowadzimy intensywną uprawę pszenicy, po dobrych przedplonach i przy wysokim nawożeniu azotowym, konieczne jest zastosowanie regulatorów wzrostu. Najlepszy efekt skracania uzyskuje się stosując regulator w fazie początku strzelania w źdźbło tj. kiedy pierwsze kolanko jest uwolnione (1 cm od węzła krzewienia) . Ze względu na nieprzewidywalność przebiegu pogody (temperatury i wielkość opadów w późniejszych terminach) polecamy podzielenie regulatorów na dwie dawki. Pierwszą dawkę aplikujemy w fazie pierwszego kolanka a drugą w fazie początku ukazywania się liścia flagowego. Do pierwszego zabiegu regulującego wzrost możemy wykorzystać CCC lub trineksapak etylowy lub mieszaninę obu tych substancji czynnych. Zabieg ten możemy połączyć z pierwszym zabiegiem fungicydowym, jeżeli etykiety stosowanych preparatów nie zabraniają łącznego ich stosowania. W drugim zabiegu możemy korzystać z etefonu jak i z ww. substancji czynnych. Z regulatorów wzrostu zawsze należy korzystać rozważnie, ponieważ są to bardzo silne środki i ich przedawkowanie może przynieść więcej szkody niż pożytku. Dawki muszą być zawsze dobierane indywidualnie pod potrzeby konkretnego łanu z uwzględnieniem warunków atmosferycznych w trakcie wykonywania zabiegu.
5. Kiedy i przy pomocy jakich substancji skutecznie zwalczyć mączniaka prawdziwego i choroby podstawy źdźbła?
W strategii fungicydowej dla pszenicy ozimej bardzo ważny jest pierwszy zabieg w celu zwalczania infekcji grzybowych pochodzących z wegetacji jesiennej oraz ograniczenia rozprzestrzeniania się ich na inne części roślin. Zbagatelizowanie pierwszego zabiegu fungicydowego może być przyczyną braku efektywnego działania kolejnych zabiegów przeciw chorobom grzybowym, ze względu na słabszą penetrację łanu przez ciecz roboczą wynikającą z przyrostu masy wegetatywnej rośli. Dobrymi substancjami do zwalczania chorób podstawy źdźbła są: prochloraz, cyprodinil, metrafenon, protioconazol. W celu zwalczania mączniaka w pierwszym wiosennym zabiegu należy używać preparatów, które są skuteczne w niższych temperaturach np.: preparaty zawierające fenpropimorf.
