Najczęściej zadawane pytania w uprawie pszenicy ozimej

1. Jaka powinna być prawidłowa norma wysiewu pszenicy ozimej?

Norma wysiewu pszenicy ozimej uzależniona jest od wielu czynników między innymi od: terminu siewu, sposobu budowania plonu przez uprawianą odmianę, poziomu stosowanej agrotechniki w gospodarstwie, jakość gleby jak i jej kultura (pH, zasobność w P, K, Mg), przedplonu, jakość przygotowania gleby do siewu, warunków wilgotnościowych gleby, polowej zdolność wschodów, etc. Gdy już uwzględnimy wszystkie korekty wpływające na gęstość wysiewu na m2, korzystamy z prostego wzoru (zamieszczony poniżej), za pomocą którego, możemy wyliczyć ilość wysiewu w kg/ha.

$48[MTZg]x280[szt.m2] : 96%[zdl.kieł] = 140kg / ha$

W tabeli poniżej podaję orientacyjne normy wysiewu dla pszenicy ozimej odmian KWS Lochow. Podane liczby oznaczają oczekiwaną liczbę roślin po wschodach na m2.

Klasa gleby	Kompleks glebowy pszenny bardzo dobry, pszenny dobry	Kompleks glebowy pszenny wadliwy, żytni bardzo dobry
Termin siewu	Obsada roślin po siewie / m2
Wczesny	240-280 roślin / m2	240-260 roślin / m2
Optymalny	280-320 roślin / m2	260-300 roślin / m2
Opóźniony	320-380 roślin / m2	300-340 roślin / m2
Bardzo późny	380-420 roślin / m2	340-400 roślin / m2
Pożądana gęstość łanu	550-650 roślin / m2	500-550 roślin / m2

Proszę pamiętać również o tym, że zbyt gęsty łan powoduje między innymi: większą podatność łanu na choroby grzybowe oraz wyleganie, słabszą jakość zbieranego surowca, spadek produktywność ziarna z jednego kłosa, wyższe koszty materiału siewnego. Ponadto słomiaste łany zużywają więcej wody i składników pokarmowych na wyprodukowanie określonej jednostki plonu. Natomiast zły stosunek plonu ziarna do plonu słomy (mała ilość ziarna w kłosie) jest przyczyną nieefektywnego nawożenia azotowego, ponieważ krótkie kłosy nie są w stanie pobrać azotu znajdującego się w słomie i pozostaje on niewykorzystany. Reasumując łany z gęstych siewów na pewno nie przyczyniają się do zwyżki plonu i są przyczyną trudności występujących w prowadzeniu łanu.

2. Która z pszenic ozimych KWS Lochow nadaje się do uprawy w monokulturze?

Do uprawy w monokulturze polecam odmianę Julius – odmiana z grupy jakościowej A. W wielu doświadczeniach w uprawie pszenicy po pszenicy, odmiana Julius osiągnęła bardzo wysokie plony. Dodatkowo Julius uzyskuje dobre plony w słabszych stanowiskach glebowych przeznaczonych do uprawy pszenicy. Również bardzo ważną cechą agronomiczną tej odmiany jest wysoka mrozoodporność 5* w skali 9 stopniowej, którą wielu rolników doceniło w sezonie wegetacyjnym 2011/2012. W uprawie pszenicy po zbożach należy szczególną uwagę zwrócić między innymi na: termin siewu, normę siewu oraz ochronę fungicydową.

3. Jaka powinna być optymalna głębokość siewu pszenicy ozimej?

Optymalna głębokość siewu pszenicy ozimej – jaki i wszystkich innych zbóż to 2 - 3 cm. W przypadku gorszych warunków wilgotnościowych dopuszcza się głębszy siew z wałowaniem posiewnym. W doświadczeniu, w którym specjalnie prowokowałem błędy w uprawie, między innymi również zbyt głęboki siew na głębokości 5 cm, różnica w plonie sięgnęła 20 dt/ha na korzyść roślin z optymalnej głębokości siewu - 2 cm.

4. Które odmiany pszenicy ozimej KWS LOCHOW są przydatne do późnego siewu?

Na opóźniony siew nadają się odmiany KWS Spencer, KWS Emil, Julius, KWS Ozon oraz Fenomen. Przy późnych terminach siewu należy pamiętać o zwiększeniu normy wysiewu, która będzie kompensowała zwłokę w stosunku do terminu optymalnego jak i ewentualne trudniejsze warunki glebowe. W przypadku pytań lub wątpliwości proszę o telefon.

5. Czy warto skracać pszenicę ozimą?

Na wyleganie pszenicy ozimej największy wpływ mają: nawożenie azotem, gęstość siewu, warunki klimatyczne i glebowe oraz genetyczna odporność odmian na wyleganie. Przy intensywnej uprawie pszenicy ozimej należy stosować regulatory wzrostu w celu przeciwdziałaniu wystąpieniu zjawiska wylegania roślin. Przy stosowaniu retardantów zawsze należy dobrać dawkę preparatu do stanu plantacji i warunków pogodowych występujących w trakcie wykonywania zabiegu. Optymalna temperatura działania dla najbardziej popularnych substancji czynnych to: CCC około 8 °C, trineksapak etylu 10-12 °C, etefon około 18 °C.