Wymagania stanowiskowe buraka cukrowego

Ponieważ odpowiednie warunki wzrostu dla uprawy buraka cukrowego mają duży wpływ na plony i poziom jakości, wybór stanowiska ma szczególne znaczenie dla rolnika. Do tego dochodzą czynniki wpływające na plony, takie jak gleba, woda i temperatura/promieniowanie słoneczne.

Poza głębokimi, strukturalnie stabilnymi glebami lessowymi, wiele innych typów gleby nadaje się do uprawy buraka cukrowego. Pod warunkiem jednak, że nie są podmokłe i usunięto z nich kamienie Jeśli zapewniona jest dostawa wody i składników pokarmowych, burak cukrowy może być uprawiany również na glebie torfowo-mineralnej i glebie piaszczystej.

Burak cukrowy jest uprawiany przede wszystkim w strefach klimatycznych, w których panuje ciepły, ale nie wilgotny klimat. Burak ma niski współczynnik transpiracji w porównaniu do innych upraw w naszej szerokości geograficznej (zapotrzebowanie na wodę 350-450 l/kg s.m.).

Oznacza to, że burak może przetrwać suszę bez spadku plonów, a także, że ma stosunkowo niskie zapotrzebowanie na wodę do kształtowania suchej masy. Zbiór uprawy buraka cukrowego przeprowadza się po okresie wegetacji 180–220 dni. W sierpniu/wrześniu potrzebne są słoneczne dni i chłodne noce, aby cukier zgromadził się wewnątrz korzenia. Burak cukrowy jest wrażliwy na późne przymrozki we wczesnym stadium wschodów (< –5°C)